Kantinewagens

Kantinewagen uit Leeuwarden met Fries opschrift “Us herte is by jimme”. Op de kantinewagen uit Ommen stond “’t Giet ow goed, Bij al wa’j doet. ’t Volk van Ommen”.

Op 31 maart 1948 schreef Jan van Trigt: “Van het verhaal van die kantinewagens blijkt niet veel waar. De wagen van N.I.W.I.N. [Nationale Inspanning Welzijnsverzorging Indië] Gouda heeft al goede dienst gedaan bij het vertrek van 7 R.S. Een andere is er niet, of het zou die gammele kar moeten zijn, die voor 8 R.S. bestemd is en door Welfare hier terecht geweigerd. Dat zelfde ding stond ons juli 1946 in Boeleleng op te wachten, een hoop oud roest“.

Ansichtkaart voor actie kantinewagen in Vlaardingen met getekende koffiekopjes en het stuur aan de rechterkant

De Nederlandse militairen in Nederlands-Indië richtten overal waar ze min of meer permanent verbleven kantines in, met weinig middelen en veel toewijding, fantasie en improvisatietalent. Maar als ze op pad waren was een mobiele kantine met koffie, thee, frisdrank, gevulde koeken en wat dies meer zij natuurlijk zeer welkom.

Actie kantinewagen in Soest met luidsprekerwagen en dames met collectebussen

“Korporaal J. Janssen” schreef op 3 juni 1947 een verhaal in de Echo van het Zuiden om de inwoners van Waalwijk over te halen geld te geven voor een kantinewagen

Nederlandse steden en dorpen ondernamen – daartoe gestimuleerd door de N.I.W.I.N. – acties om aan “onze jongens” een door de burgerij geschonken kantinewagen beschikbaar te stellen. Er werd een oproep gezet in de plaatselijke krant en op de actiedag verscheen er een luidsprekerwagen van de N.I.W.I.N., die de collectanten straat na straat ondersteunde bij het ophalen van de gulle gaven.

Symbool Wimpy Welfare

De kantinewagens werden in Nederland aangeschaft, klaargemaakt en naar Nederlands-Indië verscheept, waar ze blijkbaar door de Welfare in ontvangst werden genomen. Later ontstond de CADI (Cantinedienst), die de soldaten in de kazerne en te velde met verfrissingen en versnaperingen ondersteunde. Wie als militair in het leger diende zal er met genoegen aan terugdenken.

Apeldoornse kantinewagen op bezoek bij 1-9 RI, het Friese bataljon

Meer hierover lezen? Zie: NIWIN: ‘Ons hart is bij u’.

 

Vonno & Vonno

Jan en Bets van Vonno

Twee broers, die samen in de oorlog onderdoken: dat kwam wel vaker voor. Maar dat ze zich kort na de oorlog in 1945 als oorlogsvrijwilligers aanmeldden, samen als soldaat werden opgeleid en ook samen naar Nederlands-Indië gingen, is behoorlijk uitzonderlijk. En dat geldt helemaal, omdat ze ook nog eens allebei chauffeur werden en beiden in juli 1948 weer gezond en wel in Nederland terugkeerden.

Ze kwamen uit Almelo, uit een gezin dat naast de broers bestond uit vader, moeder, een oudere zus en een jonger broertje. Als ze op 29 november 1945 van de Van Horne kazerne in Weert naar Indië vertrekken is Bets (Albertus), de oudste van de twee, 22 jaar oud en Jan pas 19 jaar. Bets van Vonno wordt chauffeur bij de Ondersteuningscompagnie van 8 RS en Jan krijgt net zo’n baan bij de Bataljonsstaf van 8 RS. Beiden voetballen ze in het bataljonsteam, Jan als keeper.

Het gezin Van Vonno in 1945, vlnr: vader Jan, zus Rieki, broertje Gerrit, Jan, moeder Femia en Bets.

Ineke de Graaf-van Vonno, dochter van Jan, vertelt: “Mijn vader Jan en zijn broer Bets hebben samen ondergedoken gezeten. Snel na de bevrijding zijn ze als oorlogsvrijwilliger naar Weert gegaan. Dat mijn vader oorlogsvrijwilliger werd heeft veel voeten in de aarde gehad. Zijn vriendin (mijn moeder) was sterk antimilitaristisch, ze droeg het gebroken geweertje.

Zij kwam tijdens de oorlog met een groep van de JGOB (de Jeugd Geheelonthouders Bond) kamperen bij de boer waar mijn vader ondergedoken zat, in Rijssen. Daar hebben ze elkaar leren kennen. Mijn moeder was het er helemaal niet mee eens, dat mijn vader zich aanmeldde als oorlogsvrijwilliger. Hoe dat met Bets en zijn vriendin zat weet ik niet.

Het 8 RS elftal in Manado. Vlnr staande: Joost, Eddy Groenhof, Aarts, Theo, Bets van Vonno, Frits, Wim Fikken, Ger en de rooie Vonk. Zittend: Sjeuk Wuts, Jan van Vonno (keeper) en Frans. Sportleider Floris Smit. Manado, juni 1946.

De broers zijn steeds samen geweest. Na hun terugkeer uit Indië lukte het moeilijk om werk te vinden. Mijn vader is uiteindelijk bij de chemische stomerij Palthe in het middenkader terecht gekomen en Bets was marktkoopman in stoffen. Daarnaast is Bets zijn vader begin jaren ’50 opgevolgd als gemeenteraadslid voor de PvdA in Almelo. Dat is hij bijna de rest van zijn leven geweest. Sinds hun terugkeer trokken ze veel met z’n vieren op. We hebben ook wel samen gekampeerd, maar dat was na ongeveer 1960 wel voorbij, hoewel de broers elkaar nog wel veel opzochten. Ze hebben beiden nog gevoetbald bij Rietvogels in Almelo. En helaas zijn ze ook praktisch gelijktijdig in april 1985 overleden“.

Voor het bat.-bureau in Denpasar – Bali, Voorop: vlnr Jan van Trigt, Joop Huijsmans. Naast zittend: Broer Bolk, vlnr in de wagen: Piet Buysrogge, Eddy Groenhof en Jan van Vonno, oktober 1946.

In Duizend Dagen Indië schreef Jan van Trigt op 6 oktober 1946 op Bali: “In razende vaart gaat het richting vliegveld. Jan Vonno achter het stuur, op twee wielen de bocht door”. Blijkbaar had de toen 20-jarige soldaat-chauffeur Jan van Vonno een pittige rijstijl.

 

Scheepspraet

Het boekje ‘Scheepspraet’

Scheepspraet is de titel van het boekje, dat naar Nederlands-Indië reizende militairen vanaf 1947 uitgereikt kregen. Zo informeerde de Legervoorlichtingsdienst ze over het leven aan boord en het komende verblijf in de tropen.

Schepen waren belangrijk voor de strijd in Indonesië: grote hoeveelheden militairen en materieel werden er duizenden kilometers mee vervoerd naar hun tropische bestemming. Ze werden ermee verplaatst van de ene naar de andere locatie, de schepen namen pakketjes en post voor de soldaten mee, ze voerden verse troepen aan om de veteranen af te lossen en – misschien wel het allerbelangrijkst – ze brachten de militairen na verloop van tijd weer terug naar huis.

De nu volgende foto’s geven een beeld van de schepen die voor Jan van Trigt en zijn maten van 8 RS een grote of kleine rol speelden. Erbij staat telkens een kort citaat uit Duizend Dagen Indië, met de datum waarop het werd opgeschreven.

Majoor Van Raalte, tweede van links, op 30 november 1945 met 8 R.S. op weg naar Engeland, in Oostende aan boord van HMS Prince Charles

Over de loopplank, op de ‘Prins Charles’. Na aankomst in Dover op de trein naar het kamp in Aldershot, Ramillies Barracks (van Oostende naar Dover, 29 november 1945).

Alcantara

(…) flink ding met de naam ‘Alcantara’ Belfast. 14.30 uur vertrokken, Wilhelmus gezongen (van Southampton naar Singapore, 31 december 1945).

Nieuw Amsterdam

We slapen ’s avonds op de rede van de stad voor het eiland Wight, naast de Nieuw Amsterdam die met 3500 gerepatrieerden ligt te wachten (aan boord van de Alcantara, 31 december 1945).

Volendam

We passeren de ‘Volendam’, geschut aan boord, we zijn nog in oorlog (aan boord van de Alcantara, 8 januari 1946).

Oranjefontein

Om half vier gaat de stoomfluit (…). Daar passeert op 50 meter afstand de ‘Oranjefontein’, met vracht en evacués uit Java (aan boord van de Alcantara, 12 januari 1946).

Johan van Oldenbarneveld

Gisteren een mooie ontmoeting, de ‘Johan van Oldenbarneveld’ tegengekomen met 200 evacués aan boord (aan boord van de Alcantara, 19 januari 1946).

Hr. Ms. Van Galen

We zien de ‘Jan van Galen’ (…), hij seint met de lamp en onze boodschap gaat terug (aan boord van de Alcantara, 22 januari 1946).

De Thedens aan de kade in Singapore, 8 maart 1946.

Vandaag zijn 600 man met de ‘Thedens’ naar onbekende bestemming vertrokken. Onder gejuich van ons, achterblijvers (Singapore, 9 maart 1946).

Liberty ship

In Sorong gaat alles nog steeds naar wens, men is er druk met screenen van Jappen, die met Liberty ships naar huis gaan (in Manado (Celebes), 28 mei 1946).

Landing Craft Infantry (L.C.I.)

Alles gaat aan boord van de L.C.I. [Landing Craft Infantry] het ding zit tot aan de nok toe vol (in Benoa (Bali), 25 oktober 1946).

Boissevain

Door de Brigade worden twee uit steen gehouwen beelden aan de Boissevain aangeboden, voor de vlotte en coulante bediening. Het zijn aardige dingen (aan boord van de Boissevain, 27 oktober 1946).

Plancius

De ‘Plancius’ kwam langszij en stootte door de storm op onze schuit, bijna de statietrap versplinterd (aan boord van de Boissevain, 28 oktober 1946).

46-10-28 LST ontscheept in Palembang

Dan aan boord van de L.S.T.’s [Landing Ship, Tank] die ons naar Palembang zullen brengen (aan boord van L.S.T., 28 oktober 1946).

De Piet Hein op de Moesi in Palembang

23.00 uur. Vuur van de Piet Hein (Palembang (Sumatra), 1 januari 1947).

Higginsboot op de Moesi

Terug met de Higginsboot van Hoffies. Goed ding en daarmee is hij helemaal alleen van Batavia gekomen. Een prestatie! (Pladjoe (Sumatra), 12 mei 1947).

Kota Baroe

Vanmorgen aankomst van de ‘Kota Baroe’ met twee bataljons aan boord. 4-1 R.I. en 4-4 R.S. Ik ga er op de motor van Teun naar toe (Pladjoe (Sumatra), 21 juni 1947).

Pont over de Moesi, Palembang

De pont over de Moesi is overgenomen door de militaire macht en niemand die er bezwaar tegen maakt. Anders konden ze het ding wel eens laten zinken als we het juist hard nodig hebben (Pladjoe (Sumatra), 29 juni 1947).

De USS Renville

De commissie op de ‘Renville’ had enigszins resultaat. Er is alweer een cease-fire afgekondigd (Lahat (Sumatra), 17 januari 1948).

Van Outhoorn

De ‘Van Outhoorn’ wordt volgestopt met onze bagage en wij gaan er na aankomst in Kertapati (…) eveneens op (Kertapati (Sumatra), 9 juni 1948).

Indrapoera

We rennen van bakboord naar stuurboord, overal is wat te zien. Langs alle plaatsen staan mensen op de kade, heel vroeg in de morgen al gekomen om toch vooral de ’Indrapoera’ maar te zien opstomen. Vlaardingen is in zicht (van Tandjong Priok naar Rotterdam, 27 juli 1948).

 

De Groenhof-story, deel 11: Van drie man voor een gebouw in Lahat tot de terugkeer uit Indië

Drie man voor een gebouw in Lahat, augustus 1947.

Deze laatste aflevering van de Groenhof-story begint in augustus 1947 met drie man voor een gebouw in Lahat. We zien Eddy Groenhof aan het werk op kantoor en poserend naast een vlaggenmast. Hij verslikt zich, iemand doet een kunstje en er lopen voorbijgangers langs het kantoor in Lahat. Een militair naast een Stotersschild, de gang naar het voetbalveld en de residentie van luitenant gouverneur-generaal Van Mook markeren het afscheid van Indië. De laatste foto is van 27 juli 1948, in Nederland. Eddy Groenhof is weer thuis.

Kpl-schrijver Eddy Groenhof aan het werk op kantoor, Lahat, augustus 1947.

Eddy Groenhof naast vlaggenmast in Lahat, augustus 1947.

Vlnr Jan, Eddy Groenhof, Frans. “Ik verslikte me even”, Lahat, augustus 1947

Een kunstje. Vlnr Jan, Frans, Eddy (?). Lahat, augustus 1947.

“Vlak voor ons kantoor genomen te Lahat”, voorbijgangers, augustus 1947.

Onbekende militair met Lee Enfield geweer naast het schild van het 3e peloton, 2e compagnie, 7 RS, vermoedelijk in 1947 en op Sumatra.

Vlnr: Henny Lussing, Peet, Eddy Groenhof, Theo. Op weg naar het voetbalveld, Lahat, maart 1948.

Residentie Dr. Van Mook, Batavia, juni 1948

Aan boord van de Indrapoera schrijft Jan van Trigt over de voorbereidingen voor de thuiskomst: “Hoe dichter we bij het einddoel komen, hoe vrolijker en luidruchtiger de zaak wordt. (…) Elke dag om half negen is er poetsparade, dan komen uit alle hoeken en gaten de busjes Brasso te voorschijn (…). We hebben er wel eens minder voordelig uitgezien. De soms met minachting in de kist gesmeten O.V.W.-badges (oorlogsvrijwilliger-badges, red.) worden weer te voorschijn getoverd en samen met mouwleeuwen en stoottroepbadges kunstig op de mouwen genaaid, zo recht mogelijk”.

Terug uit Indië, 27 juli 1948.

Dit is het elfde en laatste deel van de Groenhof-story. De getoonde 111 foto’s van Eddy Groenhof geven met elkaar een beeld van de bijna duizend dagen die voor hem en de anderen van het 8e bataljon Stoottroepen in de periode 1945 – 1948 in het teken stonden van de strijd in Nederlands-Indië.

Een samenvatting van de elf delen van de Groenhof-story zien? Ga naar:

De Groenhof-story, introductie.

De Groenhof-story, deel 10: De politionele actie

De acties van 7 en 8 RS tijdens de eerste politionele actie, 21 juli – 5 augustus 1947.

De eerste politionele actie: van 21 juli tot 5 augustus 1947. Vijftien dagen, waarin het Nederlandse leger massaal optrok. 8 RS ging van Palembang in zuidwestelijke richting naar Lahat, via twee routes. De bezigheden: overleggen, wachten, zitten, rijden, wachten, inladen, uitladen, wachten, eten, drinken, slapen, wachten. En soms ook schieten. Toch werd er goed tempo gemaakt, waardoor de vijand verrast werd en veel bruggen onbeschadigd bleken te zijn.

Bespreking bij een carrier, juli 1947.

Wachten langs de kant van de weg, juli 1947.

Wachten zittend op de voertuigen, juli 1947.

GMC-vrachtwagen langs de weg, juli 1947

Vrachtwagen op brug over kali, juli 1947.

Op 24 juli 1947 schreef Jan van Trigt in zijn dagboek: “Morgen vertrekken we naar Lahat, dat schijnt het einddoel te zijn. Tot nu toe waren alle bruggen met palmtakken gecamoufleerd, maar heel. Of het de volgende etappe ook zo zal zijn? Ze hebben toch schijnbaar geen tijd gehad om die dingen op te blazen. Of niemand om dat voor mekaar te boksen. Goochem zijn ze nu direct ook niet. Als ze dat waren, hadden ze ons van de weg af kunnen schieten, zonder dat er een van ons levend vanaf kwam”.

Wachtende soldaten en voertuigen, juli 1947.

In- of uitladen van een aanhanger, juli 1947.

Soldaten bij een weapon carrier die een kanon trekt, juli 1947.

Vrachtwagen en 3 carriers langs de weg, juli 1947.

Hoe gaat het verder met Eddy Groenhof en de mannen van 8 RS? Morgen de elfde en laatste aflevering van de Groenhof-story:

Van drie man voor een gebouw in Lahat tot de terugkeer uit Indië.

Komt dat zien!

De Groenhof-story, deel 9: Van Edo Poel tot de ingebouwde radio

Edo Poel, april 1947.

Edo Poel staat verschillende keren op de foto’s van Eddy Groenhof en met hem begint deze aflevering van de Groenhof-story. Ook Jan – met wie Eddy samen op een kamer lag – en Frans komen in beeld. Verder de BPM raffinaderij in Pladjoe en de Kota Baroe die over de Moesi komt aangevaren. Tot slot wordt er een brief geschreven op de treeplank van een vrachtwagen en zien we een militair bij een in een voertuig ingebouwde radio.

Vlnr Edo, Frans en Jan. Jan daar lig ik (Eddy Groenhof) samen mee op één kamer. Palembang, april 1947.

Frans, Jan en Jan Jole te Boom Baroe (Palembang), april 1947.

B.P.M. raffinaderij te Pladjoe, mei 1947.

Militair voor B.P.M. raffinaderij te Pladjoe, mei 1947.

De Kota Baroe komt over de Moesi aangevaren naar de kade van Boom Baroe in Palembang op 21 juni 1947.

In Duizend Dagen Indië schrijft Jan van Trigt op 21 juni 1947: “Vanmorgen aankomst van de ‘Kota Baroe’ met twee bataljons aan boord, 4-1 R.I. en 4-4 R.S. Ik ga er op de motor van Teun naar toe en zie de jongens de plank al af komen. Ze zien er goed en netjes uit. Stukken en stukken beter dan 7 R.I. De meesten komen uit Friesland, Groningen en Drenthe”.

Even een brief schrijven op de treeplank van de wagen, Palembang, juli 1947.

Militair bij in een voertuig ingebouwde radio, juli 1947.

Hoe gaat het verder met Eddy Groenhof en de mannen van 8 RS? Morgen de tiende aflevering van de Groenhof-story:

De politionele actie.

Komt dat zien!

De Groenhof-story, deel 8: Van de oever van de Moesi tot ons voetbalelftal tegen de BPM

Vlak voor de benteng, aan de oever van de Moesi, januari 1947.

Een klein gebied in Palembang komt in deze aflevering van de Groenhof-story in beeld. Het begint aan de oever van de Moesi en gaat via de benteng (het fort) naar een straattafereel, ergens in Palembang. Dan weer via de benteng naar het uitzicht vanaf de watertoren naar de moskee, om te eindigen met het voetbalelftal, dat in maart 1947 met 4 – 2 won van de BPM.

De benteng (kraton) in Palembang, met op de hoek van de 3 m hoge muur een met zandzakken versterkte wachtpost. Januari 1947.

Hoofdpoort van de benteng (kraton), van binnenuit in zuidelijke richting kijkend over de rivier de Moesi in Palembang. Bebouwing op de andere oever zichtbaar, januari 1947.

Hoofdpoort van de benteng (kraton), aan de zuidzijde, op korte afstand van de rivier de Moesi in Palembang, januari 1947

Straattafereel in Palembang, mogelijk in januari 1947. Precieze locatie onbekend.

Wachtpost op de muur van de benteng (kraton) in Palembang, januari 1947.

Zicht vanaf de watertoren in Palembang over de Raadhuisweg in de richting van de (witte) moskee; daar tussenin staat de gevangenis. De Nederlandse vlag wappert. Rechts het voetbalveld achter de benteng. Februari 1947.

Ook Jan van Trigt kon zich na de gevechten van de eerste dagen van 1947 met vreedzamer zaken gaan bezighouden. Hoewel, vreedzaam..? “Vanmiddag heeft ons bataljonselftal glorieus verloren van het 7e Bataljon” schreef hij op 6 februari. “Met vier tegen twee werden we in de pan gehakt en we konden er geen derde puntje meer tegenover zetten. Enfin, het is een goede les geweest, ik hoop dat ze er wat van opsteken”.

Ons voetbalelftal dat tegen de B.P.M. speelde en toen won met 4-2, maart 1947. Eddy Groenhof staat 3e van links.

Hoe gaat het verder met Eddy Groenhof en de mannen van 8 RS? Morgen de negende aflevering van de Groenhof-story:

Van Edo Poel tot de ingebouwde radio.

Komt dat zien!

De Groenhof-story, deel 7: Van de aankomst in Palembang tot de ongedeerde terugkeer uit de strijd

Aankomst in Palembang, 29 oktober 1946.

Eind oktober 1946 komt 8 RS aan op Sumatra, in Palembang. De eerste tijd is het er nog rustig: tijd om met een oud kanon, met voetballende Stoters of met een aapje op de foto te gaan. Tegen het eind van het jaar loopt de spanning op en de eerste dagen van 1947 vinden er felle gevechten plaats. Alles wordt uit de kast gehaald; er worden o.a. carriers, pantserwagens en mortieren ingezet. Gevangengenomen strijders worden opgebracht, vluchtelingen worden naar een veiliger plaats begeleid. Na vijf dagen strijd poseert een peloton voor enkele Humber pantserwagens: opgelucht en ongedeerd.

Vergezicht op de Moesi met de BPM-steiger te Pladjoe, achterste boot de torpedobootjager Piet Hein, november 1946.

 

Palembang, een rustig plekje in de benteng, november 1946.

Stafelftal Pladjoe, november 1946, “de rechtsback is niet aanwezig”. Eddy Groenhof staand, 3e van links.

Wim Diephof met zijn aap, Palembang, november 1946.

Binnenplaats van de benteng, december 1946, watertoren op de achtergrond.

Even een verfrissing tijdens de rust van de voetbalwedstrijd 4e Comp – Stafcomp Benteng-terrein, Palembang, december 1946.

Carrier van Gadja Merah (rode olifant), in de benteng, Palembang, januari 1947.

Humber pantserwagen van het 3e Eskadron Pantserwagens Huzaren van Boreel, toegevoegd aan 8 RS, in de benteng, Palembang, januari 1947.

Mortieristen van de Ost compagnie in actie in de benteng van Palembang tijdens de slag om Palembang, 1 – 5 januari 1947. Uiterst links is een tweede mortier zichtbaar.

Te midden van de strijd, op 2 januari 1947, schrijft Jan van Trigt: “Ze rukken weer uit voor versterking van de Javabank. Even daarna gaat een konvooi om munitie naar de Concessie  (woonwijk voor Europeanen, red.). Munitie is er tekort momenteel, ik weet dat de cdt. Y-Brigade ze aangevraagd heeft in Batavia. Ook mensen hebben we hard nodig. De jongens zijn doodmoe. Er wordt op het konvooi geschoten, maar dat rijdt rustig door. Munitie moet er komen. Stafcie komt 11.30 uur op wacht. De geweercompieën gaan eruit. Wachtcommandant benteng (fort, red.), een prachtbaan voor saja (voor mij, red.), erebaan! Geen bericht over verdere gewonden aan onze kant, de gevechten gaan door. 12.30 Uur worden gevangenen bij mij binnengebracht”.

Gevangengenomen Indonesische strijders worden opgebracht in de benteng in Palembang, bij de slag om Palembang, 1 t.m. 5 januari 1947.

Een gevangengenomen Indonesische strijder wordt opgebracht in de benteng in Palembang, bij de slag om Palembang, 1 t.m. 5 januari 1947.

Indonesische burgers (mannen, vrouwen, kinderen) onder begeleiding van één Nederlandse militair tijdens de slag om Palembang, 1 t.m. 5 januari 1947.

Humber pantserwagen van het 3e Eskadron Pantserwagens Huzaren van Boreel, toegevoegd aan 8 RS, tijdens slag om Palembang, te Charitas, 1 tm 5 januari 1947.

Humber pantserwagen van het 3e Eskadron Pantserwagens Huzaren van Boreel, toegevoegd aan 8 RS, tijdens slag om Palembang, zuiveringsactie, 5 januari 1947.

“Na gedane arbeid..”; een peloton is ongedeerd teruggekeerd van de patrouille, slag om Palembang, Humber gevechtswagens van 3e Eskadron Huzaren van Boreel op de achtergrond, 05-01-47.

Hoe gaat het verder met Eddy Groenhof en de mannen van 8 RS? Morgen de achtste aflevering van de Groenhof-story:

Van de oever van de Moesi tot ons voetbalelftal tegen de B.P.M.

Komt dat zien!

De Groenhof-story, deel 6: Van de tempelpoort tot de haven van Benoa

 

Vlnr 1e rij zittend: Coen (sgt verb afd), Adrie (cdt verb afd), Henny (adm. Stafcomp, mijn baas), vlnr staand Joost (onze fourier), Bart (materieelbeheerder, inmiddels terug in Holland), Bart (onze compagniescdt), Peter (transportoff.). Bali, september 1946.

In september 1946 bracht Eddy Groenhof met enkele collega’s een toeristisch bezoek aan een Balinese tempel; van wapens niets te zien… Ze waren onder de indruk. De chauffeurs van de Stafcompagnie gingen op de foto. Bij een actie werden extremisten gedood, er werd post opgehaald op het vliegveld en de schrijvers van de brigadestaf – o.a. Jan van Trigt – en de stafcompagnie gingen op de foto, gezeten op een halftruck. Op 24 oktober ging men op weg naar de haven van Benoa, om van daar uit de oversteek naar Sumatra te gaan maken.

Prachtige Balinese tempel te Tabanan, september 1946.

Wim van Dijk (chauffeur Stafcompagnie) voor een Balinese tempel, september 1946

Ook Jan van Trigt wilde er weleens tussenuit. Op 31 augustus 1946 schreef hij: “We zouden er eens nodig uitmoeten, het gaat me ellenlang de keel uithangen, steeds in Denpasar en steeds datzelfde bureau. Het is er nog belabberd druk ook. Weet je, ik loop even naar Bensen toe, die heeft een jeep. Als we die kunnen organiseren vragen we Wim Moor van de tandarts mee, een prima chauffeurtje. Bovendien een prettige kerel om mee uit te gaan. Bensen voelt er niet veel voor, maar we krijgen de jeep toch mee. (…) De spuiten hebben we bij ons en worden we beschoten, dan hebben we gewoon pech gehad. Niets aan te doen”.

Chauffeurs van de Stafcompagnie 8 RS in Tabanan, september 1946.

Actie op Bali, gedode extremisten, september 1946.

Post halen bij het postvliegtuig op vliegveld Koeta op Bali, september 1946.

Voor het bat.-bureau in Denpasar – Bali, Voorop: vlnr Jan van Trigt, Joop Huijsmans. Naast zittend: Broer Bolk, vlnr in de wagen: Piet Buysrogge, Eddy Groenhof en Jan van Vonno, oktober 1946.

Jan en Wim tijdens het vervoer van goederen naar de haven van Benoa, oktober 1946.

Haven van Benoa – Bali. Wachten op de inscheping voor Sumatra, 24 oktober 1946.

Hoe gaat het verder met Eddy Groenhof en de mannen van 8 RS? Morgen de zevende aflevering van de Groenhof-story:

Van de aankomst in Palembang tot de ongedeerde terugkeer uit de strijd.

Komt dat zien!

De Groenhof-story, deel 5: Van het glorie-elftal tot de gezamenlijke maaltijd in Tabanan

 

Ons glorie elftal in Manado. Vlnr staande: Joost, Eddy Groenhof, Aarts, Theo, Bets van Vonno, Frits, Wim Fikken, Ger en de rooie Vonk. Zittend: Sjeuk Wuts, Jan van Vonno en Frans. Sportleider Floris Smit. Manado, juni 1946.

Voetballen in Manado en samen op de foto met stenguns, voordat in juli 1946 met de Plancius vertrokken werd van Celebes naar Bali. Op Bali sneuvelde soldaat Evert Hillebrand ten gevolge van een noodlottig misverstand tijdens een militaire actie. Het tweejarig bestaan van het regiment Stoottroepen werd op 24 september 1946 gevierd met een gezamenlijke maaltijd in Tabanan. In de openlucht.

Stafcomp – Chinese elftal 5-2. Vlnr staand: Wim Fikken (bokser), Joost Andeweg, Theo (mijn beste vriend), Floris Smit (sportleraar), Henny Lussing (mijn baas) en Eddy Groenhof. Zittend: Sjeuk Wuts (echte Limburger), Eric van Huenen (reservespeler, de baby van de compagnie), Jan van Vonno (keeper), Frits Verdonkschot, Bets van Vonno en kpl. Aarts. Manado, 11 juli 1946

Vlnr Aat Groeneveld, Edo Poel, Eddy Groenhof, Jaap Weeda gewapend met stengun, 9 mm, Manado, juli 1946.

Foto vanaf de Plancius genomen, haven van Makassar op 20 juli 1946.

Vlnr Theo Oudenaller (Hilversum), Eddy Groenhof, Arie vd Burg (Rotterdam), Jan Mijnsberge (Den Haag). Aan boord van de LST 627 van Manado naar Bali, juli 1946

Graf van een jongen van onze 2e comp, die gesneuveld is bij een actie te Melaja – Bali, op 10 augustus 1946. Evert Hillebrand uit Zwolle.

Gezamenlijke maaltijd bij het 2-jarig bestaan van het Regiment Stoottroepen, Tabanan, 24 september 1946

Op 24 september 1946 schrijft Jan van Trigt: “Vandaag herdenken we het 2-jarig bestaan van de Stoottroepen. Verdubbelde activiteit tegen de extremisten. En een gezamenlijke maaltijd onder de bomen bij de Stafcie, eigen bord en bestek meenemen, blikjes ook akkoord. Met een paar woorden opent majoor Lindt de eetpartij. Smi [sergeant-majoor instructeur] Kamphuis vertelt in goed ‘tukkers’ wat er eigenlijk aan de hand is. Slotsom: eten! Daar hebben we geen bezwaar tegen. ’t Speenvarken het laatst. Het plan is om dit meer te doen. Ik ben er voorstander van, want het verhoogt de stemming en het saamhorigheidsgevoel”.

Gezamenlijke maaltijd te Tabanan, Bali. September 1946. x ikzelf (Eddy Groenhof) kijk net naar beneden, 1 Jan Stegeman, 2 serg majoor Henny Lussing

Tabanan Bali, gezamenlijke maaltijd. In het midden, rechts, zit Jan van Vonno.

Tabanan Bali gezamenlijke maaltijd, in het midden majoor Lindt, links in de hoek een glimp van Jan van Vonno

Tabanan Bali, gezamenlijke maaltijd

Hoe gaat het verder met Eddy Groenhof en de mannen van 8 RS? Morgen de zesde aflevering van de Groenhof-story:

Van de tempelpoort tot de haven van Benoa.

Komt dat zien!